จับสุนัขมาเป็นนายแบบ

จับสุนัขมาเป็นนายแบบ
นับตั้งแต่เจ้าแมวเหมียวของผมมันโดนยาเบื่อตายไปต่อหน้าต่อตาเมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมก็ไม่ได้ลี้ยงสัตว์เลี้ยงอะไรอีกเลย ทั้งเรื่องไม่มีเวลา เรื่องต้องมาเป็นภาระ รวมถึงเวลาเจ้าสัตว์เลี้ยงเหล่านี้มันตายไป เราก็พลอยร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรไปหลายวัน จนเมื่อเดือนที่ผ่านมา ผมไปเที่ยวช็อปปิ้งที่ชั้นใต้ดินห้างเซ็นทรัลพลาซ่า ทางเข้าห้างมีแต่เสียงร้องกระจองงองแงของสุนัขแมวเต็มไปหมด ผมพึ่งรู้ว่า นอกจากสวนจตุจักรแล้ว เดี่ยวนี้ในห้างเขามีตลาดนัดสุนัขแมวกันด้วยหรือนี่ ผมหยุดดูสัตว์เลี้ยงน่ารักเหล่านี้อยู่สักพัก ปกติผมไม่ชอบซื้อสุนัขซื้อแมวเท่าไรนัก เพราะมันเป็นสัตว์ที่หามาจากไหนก็ได้ โทรหาเพื่อนที่มันเลี้ยงสุนัขแมว เดี่ยวก็เอามาให้เป็นคอกเลย แล้วสุนัขแมวก็สิ้นเปลืองมิใช่น้อยค่าอาหาร ค่ายา ค่าสารพัด รวมๆ แล้ว ค่าเลี้ยงสุนัขแมวเป็นค่าไปเที่ยวต่างประเทศได้สบายๆ เลยแต่หลังจากยืนดูเจ้าตัวน้อยเหล่านี้อยู่ได้ไม่นาน ผมก็ต้องไปสะดุดกับเจ้าสุนัขโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวเล็กน่ารักตัวหนึ่ง ท่าทางจะไฮเปอร์มาก เล่นมายอมหยุดเลย ในขณะที่ตัวอื่นๆ ไม่ซนเท่านี้ ผมเลยถามดูว่าเจ้าของสุนัขคนสวยจะขายในราคาเท่าไร" เจ้าตัวนี้พันธ์อะไรครับ""โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ค๊ะ อายุ 2 เดือน พ่อพันธ์กับแม่พันธ์ชนะการประกวดด้วยนะค๊ะ มีไปเพ็ดดีกรีด้วย"จริงหรือเปล่าเนี้ย ผมไม่เคยเห็นพ่อพันธ์แม่พันธ์มันเลย ดูสุนัขยังไม่เป็นเลยด้วย เจ้าสุนัขตัวนี้ลักษณะมันดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้ เพราะดูไม่เป็น โดนหลอกก็ไม่รู้เรื่องหรอก แล้วเจ้าใบเพ็ดดีกรีเอาไปทำอะไร ไว้ประกวดสุนัขหรือเป็นในสูติบัตรหว่า ???????????????????? สารพัดคำถามที่เกิดขึ้นใจผม แต่ช่างมันเถอะ ถามต่อดีกว่า" ราคาเท่าไรหรือครับ"" 6,000 บาทค๊ะ ราคาไม่แพงเลย เอาไปเลี้ยงเถอะค๊ะ รับรองว่าไม่ผิวหวัง สวยแน่นอน รับรองว่าพันธ์แท้แน่นอน"มีพันธ์ไม่แท้ด้วยหรือเนี้ย น่ากลัว"ตั้ง 6,000 เลยหรือครับ แพงจัง""มีใบเพ็ดดีกรีก็ราคานี้แหละ ไม่แพงหรอก เลี้ยงก็ง่าย ให้อาหารเม็ดได้"อาหารเม็ดนี่แหละ แพงเลย สงสัยจะยุ่ง"ตัวละ 4,000 ได้ม๊ะ น้องสาวซื้อไป ตัวผู้น่ารักมากๆ ยังแค่ 4,000 เอง""ซื้อเมื่อไรค๊ะ อ๋อ เมื่อมสองเดือนก่อน ตอนนั้นมีการลดราคาครั้งใหญ่ เลยได้ถูก แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้วละ เต็มที่ 5,000"ลดมาพันหนึ่งแล้ว ต้องต่อรองต่อ ผมลองเอาเจ้าตัวน้อยยกขึ้นดู อ้าว ตัวเมียนี่หว่า"ตัวเมียหรือครับเนี้ย แพงกว่าตัวผู้อีก 4,000 ก็แล้วกันนะ""ไม่ได้หรอกค๊ะ ตัวเมียหายาก นานๆ จะมีสักที เอาไปเถอะค๊ะ 5000 ไม่แพงหรอก ไม่อยากเลี้ยงตัวเมีย ขายยาก"อ้าว ตกลง ตัวเมียมันมีราคาหรือไม่มีราคากันแน่ละเนี้ย บอกหายาก แต่ขายยาก"4000 ก็แล้วกันนะครับ ถ้าให้เอาเลย"ระหว่างนี้เจ้าตัวน้อยมันก็แทะมือผมอย่างกับกินช็อคโกแลต แถมดิ้นไปดิ้นมาเล่นไม่หยุด"ไม่ได้หรอกคะ เต็มที่ 4300 ลดไม่ได้อีกแล้ว อยากขายนะ ไม่อยากเลี้ยงตัวเมีย"ผมไม่โอเค เลยเดินดูเจ้าอื่นๆ อยู่สักพัก (พอดีมีสาวสวยนุ่งสั้นมายืนดูสุนัข ผมก็เลยดูคนดูสุนัขไปเพลินๆ สักพักมีคนมาดูเจ้าตัวเล็กหลายคน ท่าทางจะไม่ดี ผมเลยไปอุ้มมาแล้วจ่ายไป 4300 เป็นอันว่าผมเป็นเจ้าของสุนัขตัวน้อยพันธ์โกเด้นรีทรีฟเวอร์เป็นที่เรียบร้อย"เวรละซิเรา อีกหน่อยเวลามันโต ตัวก็ไม่ได้เล็กๆ เลย ท่าทางจะยุ่ง"ผมนึกในใจขณะที่เจ้าตัวน้อย งับซ้ายงับขวาไม่ยอมหยุด

จากนั้นผมก็ไปเดินซื้อของใช้สำหรับสุนัข อาหารเกรดพรีเมี่ยม เรื่องอาหารนี่ก็สำคัญมากๆ อาหารสุนัขทั่วไปจะใช้เศษอาหารมาทำ และก็มักจะมีแต่แป้ง สัดส่วนของคุณค่าทางอาหารที่ดีน้อยมาก ถ้ารักสุนัขอยากเห็นสุนัขของเราเติบโตแข็งแรงอย่างมีคุณภาพ แนะนำซื้ออาหารเกรดพรีเมี่ยมมาเลี้ยงพวกมันเถอะครับ ผมคุยกับคนที่เลี้ยงสุนัขรักสุนัขจริงๆจังๆ เขาไม่ใช้อาหารสุนับเกรดตลาดมาเลี้ยงเลย ใช้อาหารดีตลอด อาหารสุนัขธรรมดามันคงเหมือนพวกฟาสฟู๊ดนะครับ กินอิ่ม แต่หาสาระอะไรไม่ได้ บางยี่ห้อทำหมาเป็นโรคไตอีกด้วย(ยี่ห้อนี้ดังมากเชียวละ) แต่พวกอาหารเกรดพรีเมี่ยม ปริมาณโปรตีน วิตามิน เกลือแร่มันมีเพียงพอจริงๆ เพิ่มเงินอีกหน่อยเท่านั้นเองนอกจากอาหารเม็ด ก็มีของเล่นพวกลูกบอล กระดูกเทียมที่ทำจากหนังสัตว์ (อันนี้ผู้รู้เขาไม่แนะนำให้ซื้อมาให้หมาแทะเล่นนะครับ มันมีสารกันเสีย สี และทำให้สุนัขมีปัญหาด้านระบบย่อยอาหารได้ แถมไร้คุณค่าทางอาหารอีกด้วย) แชมพูอาบน้ำสุนัข แล้วก็เข้าเวปไซท์ไปดูคำแนะนำในการเลี้ยงสุนัขโกลเด้นรีทรีฟเวอร์อย่างละเอียด ได้ความรู้มามากมาย โดยเฉพาะที่เวป http://www.mylovegolden.com เป็นแหล่งรวมความรู้สำหรับคนที่ต้องการเลี้ยงโกเด้นรีทรีฟเวอร์เป็นอย่างดี เจ้าสุนัขแสนน่ารักของผมตัวนี้ มีชื่อว่า "กุ้งกิ๊ง" น่ารักไหมละครับ

ในเวปเขาบอกว่า อายุสุนัข 2 เดือนเท่ากับคนเราประมาณ 4 ปี เป็นวัยกำลังกินกำลังโตกำลังน่ารักเชียวละ ช่วงนี้สุนัขจะซุกซนและโตเร็วมากๆ แค่คุณไม่ได้เห็นสุนัขของแค่อาทิตย์เดียว จะรู้สึกได้เลยว่ามันโตขึ้นมาก และในฐานนะคนชอบถ่ายภาพ ผมก็เลยคว้ากล้องมาเก็บภาพเจ้าสุนัขแสนซนของผมเอาไว้ ก่อนที่มันจะโตมากไปกว่านี้ และผมตั้งใจจะถ่ายภาพมันทุกๆ เดือน ดูการโตและการเปลี่ยนแปลงของพวกมันเอาไว้ เก็บเป็นความทรงจำที่ดีของเราไงละกล้องที่ผมเอาไปใช้ถ่ายภาพครั้งนี้ จะเป็นอะไรไปไม่ได้ ต้องเป็น Nikon F5 อย่างแน่นอน ไม่ใช่เพราะมันดีที่สุดหรอกนะครับ แต่เพราะว่าไม่มีตัวอื่นจะใช้มากกว่า นอกจากนี้ก็มีกล้อง FinePix S2 Pro กล้องดิจิตอลของฟูจิซึ่งใช้ตัวกล้อง Nikon F80 มาดัดแปลง ส่วนเลนส์ที่ใช้งานก็มี 80-200mm.F2.8 ED เป็นหลัก และก็แฟลช Nikon SB26 อีก 1 ตัว ฟิล์ม Fujichrome Sensia 200 ส่วนสถานที่ถ่ายภาพ ผมเลือกง่ายๆ ริมถนนอักษะ ถนนที่สวยที่สุดในเมืองไทย (และแพงที่สุดด้วย) จริงๆ ผมอยากจะพาไปถ่ายภาพในสวนสาธารณะ แต่เนื่องจากไม่สามารถเอาสัตว์เลี้ยงเข้าไปได้ เขาคงกลัวว่า เราจะเอาเข้าแล้วไปเอากลับออกมา หรือไปถ่ายของเสียกลางถนน ไม่เป็นที่เป็นทาง (ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบนั้น) ผมเลยตัดปัญหา พาไปถ่ายภาพริมถนนอักษะนี่แหละดีแล้วระบบถ่ายภาพที่ใช้ ไม่ต้องคิดมาก ผมใช้ระบบ Programe แล้วดูค่าเปิดรับแสงว่าพอใจหรือไม่ ถ้าไม่พอใจก็เปลี่ยนค่าเอา หรือใช้โปรแกรมชิฟ (Programe Shift) ซึ่งกล้องจะให้เปลี่ยนค่าเปิดรับแสงได้อยู่แล้ว สะดวกรวดเร็ว ถ้าใช้ระบบแมนนวลคงถ่ายภาพไม่ทันแน่ๆ ระบบวัดแสงใช้แบบแบ่งพื้นที่ สะดวกดี ไม่ต้องคิดมาก กล้องจัดการให้อยู่แล้ว ส่วนระบบปรับความชัด แน่นอนว่าต้องเป็นระบบปรับความชัดอัตโนมัติแบบต่อเนื่อง (Continue AF) ระบบปรับความชัดต่อเนื่องของ Nikon F5 มีระบบดักระยะชัดล่วงหน้า (Predictive Focus) ทำหน้าที่คาดเดาระยะของวัตถุใช้ระหว่างที่ชัตเตอร์ทำงาน และปรับความชัดอย่างต่อเนื่องแม้ว่าชัตเตอร์จะทำงานอยู่ ทำให้ภาพมีความคมชัดตลอดเวลา และระบบ Dynamic AF ซึ่งทำหน้าที่กำหนดตำแหน่งปรับความชัดให้เราอัตโนมัติตามการเคลื่อนที่ของวัตถุ เป็นระบบที่มีประโยชน์มาก แต่ไม่เคยได้ใช้งานเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะปกติผมถ่ายภาพทิวทัศน์กับภาพวัตถุนิ่งเป็นส่วนใหญ่ แทบไม่ได้เอาไปถ่ายภาพเคลื่อนไหวอะไรเลย ผิดกับกล้องของเพื่อนๆ ที่ถ่ายภาพนกบินเป็นอาจิน ได้ใช้ประโยชน์จากระบบเหล่านี้เต็มที่

เสร็จจากการเตรียมกล้องถ่ายภาพ ผมก็เตรียมของใช้ให้น้องหมา พวกอาหารการกิน ของเล่น น้ำ ผ้าเช็ดตัว แปรงขน ฯลฯ จำนวนหมาที่พาไปทั้งหมดไม่ได้แค่เจ้ากุ๊งกิ้งตัวเดียวนะครับ แต่พาไปทั้งหมด 4 ตัวด้วยกัน มีเจ้า "โกโก้" เป็นสุนัขโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวผู้ อายุ 4 เดือน ตัวเท่าๆ กับสุนัขไทยที่โตเต็มที่ ได้มาตอนอายุ 2 เดือน ตัวนี้ชอบลูกบอลเป็นชีวิตจิตใจ เล่นได้ทั้งวัน แต่เชื่อฟังคำสั่งดีมาก โดยเฉพาะเวลาอยู่ในรถ จะไม่ซนเลยเจ้า "มาม่า" กับ "ไวไว" สองตัวนี้เป็นฝาแฝดนรกพันธ์ลาบาดอร์รีทรีฟเวอร์ เลี้ยงมาตั้งแต่มันตัวใหญ่กว่ากำปั้น ยังมองไม่เห็นเลย ต้องป้อนนมให้กินทั้งวัน ร้องกินตลอดเวลา ตอนที่เอาไปถ่ายภาพอายุ 2 เดือน 2 ตัวนี้กินเก่งจนตัวอ้วนพี พุงพลุ้ย แบบตกท้องช้างเลย ปัจจุปันอยู่ในระหว่างโปรแกรมลดความอ้วนอยู่ เพราะใครๆ เห็นนึกว่าเป็น "หมู" ไม่ใช่เป็น "หมา" ส่วนตัวสุดท้าย เจ้า "กุ้งกิ๊ง" ลูกสาวผมเอง น่ารักซะไม่มี ซนสุดๆไฮเปอร์มาก แถมขี้อ้อนอีกต่างหาก โตขึ้นจะให้ไปประกวดนางงามแข่งกับเขาซะหน่อย ฮิฮิฮิผมยอมรับสารภาพว่าไม่เคยถ่ายภาพสัตว์เลี้ยงกับเขาเลย สมัยก่อนมีถ่ายภาพแมวบ้างภาพสองภาพ จากนั้นก็ไม่เคยได้ถ่ายภาพอีกเลย พอไปถึงถนนอักษะ ผมเล็งหาทำเลเหมาะๆ ประการแรก ต้องมีวิวสวยๆ เป็นฉากหลัง สองคือ รถไม่พลุกพล่าน เดี๋ยวมาเหยียบสุนัขของผมตายหมด สุดท้ายคือ ต้องไม่มีสุนัขตัวอื่นๆ อยู่ด้วย โดยเฉพาะสุนัขไทย เพราะมันคอยจะกัดกันอยู่เรื่องๆ หมาไทยชอบกัดกันนะครับ แต่หมาฝรั่งมันหนักไปทางเล่นกันซะมากกว่า ผมไม่อยากไปห้ามทับหมากัดกัน ก็เลยหาทำเลเหมาะๆ ไม่มีหมาตัวอื่นๆ อยู่ด้วยจะดีกว่าผมได้ทำเลที่ข้างสะพานข้ามทาง ผมก็เอาน้องหมาออกมาทีละตัว พอลงจากรถเท่านั้นละ แต่ละตัววิ่งไปคนละทิศละทาง เล่นๆๆๆๆไม่สนใจผมเลย ผมว่าจะถ่ายภาพหมู่ทั้งสี่ตัวซะหน่อย ไม่ต้องถ่ายแล้ว แค่จับแต่ละตัวให้มาเข้ากล้องได้ก็เล่นเอาเหงื่อแตกเหงื่อแตนไปหลายรอบ พอดีผมไม่ได้เอาสายจูงมาด้วย ไม่อย่างนั้นจะผูกกับเสาเอาไว้ก่อน แล้วค่อยๆ จับมาถ่ายภาพทีละตัวจะได้สะดวกหน่อย แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว มันคงต้องแก้ปัญหาไปทีละเรื่องๆผมเริ่มจากเจ้าตัวเล็ก "มาม่า" กับ "ไวไว" ผมอยากได้ภาพเท่ห์ๆ ของเจ้าสองตัวนี้กับฉากหลังเป็นดอกไม้ ตอนแรกก็เอาเจ้ามาม่ามาไว้ในดงดอกไม้ แล้วให้มันอยู่นิ่งๆ มันก็อยู่นิ่งๆ ทำหน้าหล่อไปได้สักพัด พอผมยกกล้องขึ้นมา มันก็วิ่งเข้ามาหาคงตั้งใจจะมาเล่นกล้องของผมแหงๆ จับกลับไปให้อยู่นิ่งใหม่ๆ ไม่นานมันก็วิ่งเข้ามาอีก ท่าทางจะไม่ได้ถ่ายภาพแหงๆ ขืนเป็นแบบนี้ มองไปมองมาเห็นตู้ควบคุมไฟฟ้าอยู่ริมทางกลางดงดอกไม้พอดี สวนละซิ ผมเอาเจ้ามาม่าไปวางไว้บนหลังคาตู้ สูงประมาณ 1 เมตร พอเอาเจ้ามาม่าไปยืน เท่านั้นแหละ มันยืนตังนิ่งแต่ขาสั่นๆหมดเลย ท่าทางจะกลัวความสูง ผมเลยจับเจ้ามาม่าหมุนให้อยู่ในมุมที่เหมาะๆ แล้วถ่ายภาพอย่างสบายใจไม่มีกระดิกหนีไปไหนเลย

ใช้แฟลช SB26 ในการถ่ายภาพชุดนี้ด้วย ใช้ระบบ Super FP จะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องความเร็วชัตเตอร์จะมีปัญหาหรือไม่ ระยะห่างประมาณ 3 เมตร ช่องรับแสง f/8 ที่ผมใช้แฟลชไม่ได้ต้องการลบเงาอะไรหรอกนะครับ เพราะวันที่ถ่ายภาพชุดนี้ มันไม่มีแดด แสงออกจะนุ่มๆ ไปเสียด้วยซ้ำ ผมใช้แฟลชเพื่อทำให้เกิดแววตา จะได้ดูตาสดใสมีชีวิตชีวาหน่อย ไม่ได้ดำมืดเกินไปนัก ถ่ายภาพด้วยฟิล์มเสร็จก็ต่อด้วยกล้องดิจิตอล FinePix S2 Pro ฉบับก่อนหน้านี้ผมเขียนเรื่องเลนส์ของกล้องดิจิตอลไป มีคนโทรมาถามเยอะมากว่าเลนส์ตัวไหนที่ทดสอบลงหนังสือ ตัวไหนใช้แล้วดีไม่มีปัญหา ตัวไหนใช้ไม่ได้บ้าง ก็บอกไว้หน่อยนะครับว่า กล้องดิจิตอล SLR ทั่วไปจะมีปัญหากับเลนส์ซูมมุมกว้างมากๆ หรือช่วงเลนส์มุมกว้าง ภาพจะไม่ค่อยคมนัก และความคลาดสีที่ขอบภาพจะสูง แม้ว่าจะหรี่ช่องรับแสงแคบ ผลที่ได้ก็ไม่ได้ดีนัก เพราะความคลาดสีที่ขอบภาพแก้ไขไม่ได้ด้วยช่องรับแสง ส่วนภาพที่ไม่ชัดเต็มที่ก็ไม่ได้เกิดจากคุณภาพของเลนส์มีปัญหา แต่เกิดจากมุมของแสงที่ไปตกลงบนเซ็นเซอร์ ดังนั้นแม้จะใช้เลนส์ราคาแพงก็ใช่ว่าจะรอดปัญหานี้ไปได้ ต้องไปใช้เลนส์ที่ออกแบบสำหรับกล้องดิจิตอล จะแก้ปัญหานี้ได้ดีกว่านะครับสำหรับ FinePix S2 Pro เมื่อใช้กับ 80-200 mm. F2.8 ภาพที่ได้ คมชัดสดใสดีมาก แม้จะเปิดช่องรับแสงกว้างสุดก็ตาม ปกติเวลาใช้กล้องดิจิตอล หากผมต้องการภาพดีๆ คมๆ ผมจะใช้ 80-200mm.F2.8 หรือไม่ก็ 105mm.F2.8 มาโคร หรือใช้เลนส์เดี่ยวในช่วงเทเลโฟโต้ก็ได้ ภาพจากเลนส์เดี่ยวเทเลโฟโต้จะดีมากๆ คมชัด สดใสไปทั่วภาพ ดีกว่าเลนส์ซูมมุมกว้างมากๆ แต่อาจจะมีความคลาดสีปรากฏให้เห็นบ้างเล็กน้อย โดยเฉพาช่วยช่องรับแสงกว้าง เมื่อไม่กี่วันนี้มีโอกาสได้ทดสอบกล้อง Olympus E1 กับเลนส์ซูม Zuiko ผมออกมาดีมากๆ เสียดายไม่ได้เอามาถ่ายภาพน้องหมา ไม่อย่างนั้นคงได้ภาพสวยๆ อีกหลายภาพเลนส์ที่ผมชอบเอามาถ่ายภาพสุนัข หลักๆ ก็คงจะเป็นเลนส์เทเลโฟโต้ช่วงกลางๆ หรือได้ช่วงยาวก็จะดีมาก แต่ผมไม่มี เห่อๆๆ มีแต่ 80-200mm.F2.8 ตัวเดียวนี่แหละ แถมเป็นรุ่นธรรมดา ไม่ใช่รุ่น AF-S ซึ่งจะปรับความชัดได้เร็วกว่า หลังจากถ่ายภาพเจ้ามาม่าเสร็จ ผมก็จับเจ้าไวไวขึ้นไปเป็นนายแบบ พอขึ้นไปก็ขาสั่นเหมือนกัน ยืนนิ่งเป็นนายแบบอยู่นาน แต่ช่วงถ่ายภาพต้องระมัดระวังมากๆ ต้องสังเกตดีๆ ว่าเจ้าสุนัขของเรามันจะกระโดดลงมาหรือเปล่า ถ้ากระโดดลงมากระแทกพื้นเจ็บแน่ หมาไม่เหมือนแมวที่สามารถกระโดดจากที่สูงกว่าตัวเองเป็นสิบเท่าได้ แต่สำหรับสุนัข ถ้าไม่ได้ฝึกมาก โดยสูงแค่เท่าความสูงของตัวเองก็แย่แล้ว

ชั่วแว็ปเดียว ผมกดชัตเตอร์ไปเกือบม้วนแล้ว ไม่ได้กดรัวอะไรมากหรอกนะครับ แต่จะดูจังหวะสวยๆ เวลาหมาแลบลิ้น หันหน้า หรือเล่น ส่วนเจ้าโกโก้ผมไมได้เอาขึ้นไปบนหลังคาตู้ไฟ เพราะมันตัวใหญ่มากเกินไป ส่วนเจ้ากุ้งกิ๊ง ผมเอาขึ้นไปบนหลังจาได้เดี๋ยวเดียว มันทำท่าจะกระโดดลงอย่างมั่นใจ ผมเลยต้องเอาลงมาที่พื้นแทนเสร็จจากถ่ายภาพเดี่ยว ผมก็ไล่ถ่ายภาพสุนัขที่ละตัว อยากได้ภาพเวลามันวิ่ง แต่… มันยากจริงๆๆ ผมโยนลูกบอลออกไปให้มันไล่ตาม มันก็คาบกลับมา แต่ภาพทีได้ก็มีลูกบอลอยู่ในปาก พอให้คนอื่นปาออกไป มันก็ไม่ยอมวิ่งไล่ตามเลย เล่นยากจริงๆ ว่าถ่ายภาพเด็กยากแล้วนะ ถ่ายภาพหมายากกว่าหลายเท่าเลย ผมพยายามจะถ่ายภาพสุนัขวิ่งอยู่นาน ไม่เป็นผลสำเร็จ เลยต้องยกธงขาวยอมแพ้ เปลี่ยนไปถ่ายภาพตอนพวกมันเล่นซนแทน คราวนี้ผมเปลี่ยนระบบปรับความชัดไปเป็นระบบปรับความชัดต่อเนื่อง แล้วระบบเลื่อนฟิล์มก็เป็นระบบถ่ายภาพต่อเนื่อง ส่วนฝาหลังตั้งระบบ Focus Priority เอาไว้ ระบบนี้จะยอมให้ชัตเตอร์ทำงานเมื่อวัตถุที่อยู่ในตำแหน่งปรับความชัดมีความคมชัดเท่านั้น หากภาพยังไม่ชัดชัตเตอร์จะไม่ทำงาน ข้อดีคือ ภาพที่จุดปรับความชัดจะคมชัดตลอด แทบไม่มีการผิดพลาดเลย แต่หลายๆ ครั้งในจังหวะที่ดี ชัตเตอร์กลับไม่ทำงานเพราะภาพยังไม่ชัด ซึ่งหากถ่ายภาพนั้นไปก็น่าจะได้ภาพที่คมชัดเพียงพอ เพราะความชัดลึกของภาพคลุมระยะเอาไว้อยู่แล้วถ่ายภาพหมา ทั้งเหนื่อยทั้งร้อน ผมไล่ตามมันไปที่ดงดอกไม้ เล็งตามไปเรื่อยๆ ทีละตัว บางทีมันออกนอกเส้นทางก็ต้องเรียกหรือไปอุ้มมันกลับมาบ้าง นี่ถ้าถ่ายภาพในสตูดิโอคงไม่เหนื่อยเท่านี้แนะๆ ผมเตรียมพวกตระกร้าสวยๆ มาด้วย จะเอาลูกหมาใส่แล้วถ่ายภาพเหมือนพวกที่เอาภาพมาลงในเวปไซท์ แต่ปรากฏว่าพวกมันโดดออกตลอด แถมทำตระกร้าล้มอีก ก็แต่ละตัวอ้วนๆ ตัวใหญ่ตกท้องช้างกันทั้งนั้น เลยต้องเปลี่ยนในไล่ตามเหมือนเดิม

คำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ ก็คือ ติดของเล่นมาให้พวกสุนัขแสนซนของเราเล่นเป็นตลอดเวลา อย่างน้อยมันก็ไม่ไปซนไกลๆ เท่าไรนัก อีกอย่าง เราจะสามารถตามถ่ายภาพมันได้ง่ายขึ้นด้วย ผ้าเช็ดตัวกับน้ำต้องเตรียมไปให้พร้อม โชคดีที่สุนัขของผมมันเป็นสีน้ำตาล ถ้าเป็นสีขาวคงหลายเป็นสีเทาแน่ๆ หมั่นเช็ดตัว หวีขนให้มันอยู่เรื่อยๆ จะได้ดูสะอาดสะอ้านเรียบร้อย ถ่ายภาพสุนัขต้องใจเย็นมากๆ นะครับ ตามไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จะได้จังหวะถ่ายภาพดีๆ ไปเอง อย่าไปเล็งตัวนี้ทีตัวโน้นที ให้ตามเป็นตัวๆ จนกว่าจะพอใจแล้วค่อยไปตามถ่ายภาพตัวอื่นๆ ต่อ เตรียมน้ำเอาไว้ด้วยนะครับ สุนัขจะหิวน้ำเร็วมาก ยิ่งช่วงแดดร้อนลมไม่พัด มันจะร้อนมากๆ กินน้ำเสร็จก็เช็ดปากให้สุนัขด้วยนะครับ ไม่อย่างนั้นปากจะดูมอมแล้วสักพักตัวจะเปียกไปด้วยความเร็วในการปรับความชัดและความแม่นยำในการปรับความชัดมีผลมากต่อการถ่ายภาพเคลื่อนไหวเร็วๆ แบบนี้ F80 กับ F5 ใช้ระบบปรับความชัดใกล้เคียงกันมาก แต่ภาพที่ได้แตกต่างกันพอควร F5 แทบจะปรับความชัดไม่พลาดเลย แต่ F80 ปรับความชัดไม่ทันหลายภาพ โดยเฉพาะภาพที่กำลังวิ่งเข้าหากล้อง ผมถ่ายภาพอยู่ประมาณ 4 ชั่วโมง จนฟิล์มที่เอาไปด้วย ฟิล์มหมดเกลี้ยง การ์ด CF ขนาด 320 MB เต็มหมดเลย ต้องกลับบ้าน จากนั้นก็โหลดภาพเข้าคอมพิวเตอร์ตัดภาพอีกที ได้ภาพดีๆ มาเยอะพอสมควร ทั้งภาพจากดิจิตอลและภาพจากฟิล์มไว้คราวหน้าผมจะลองเอาเจ้าสี่ตัวนี้มาจัดถ่ายภาพในสตูดิโดที่บ้าน แล้วจะนำมาให้ดูนะครับว่าเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก่อนอื่นคงจะต้องไปเรียนวิธีการฝึกสุนัขเสียก่อน เจอลูกหมาซนๆ ไม่ไหว ช่างภาพจะเป็นลมครับ

อันนี้ลูกคนอื่นครับ ผมไปแอบถ่ายมา ฮิฮิฮิ